نیگنان دیارکهن

وقتی به اطراف خود نگاه می کنیم بعضی از ماها خوب سخن می گوییم .بدعمل میکنیم .خوب می نویسیم ولی بد می خوانیم ..ظاهری زیبا داریم...ولی از درون دچار مشکل هستیم ... . چشم زیبا داریم ولی چشم خود را بر زیبایی ها می بندیم...گوش شنوا داریم ولی فقط انچه را دوست داریم می شنویم ..بعضی از ما خوب می بینیم .خوب می شنویم.ولی بخاطر حسادت.. دیدنیها وشنیدنیهارا خوب به مردم منتقل نمی کنیم بعضی دوست نداریم کسی در برابر ما رشد کند.بعضی مردم را فقیر مریض شکسته رنجور ساده .بیسواد و ........ می خواهیم .چون دراین جمع ها برایمان امکان خود نمایی وجود دارد ..بعضی از ما صاحبان فکر واندیشه وبهتر از خود را بر نمی تابیم .چرا چون در جمع انها جایی برای جولان مانیست ..بعض ازما درجایی که باید حرف بزنیم سکوت ودرجایی که باید سکوت کنیم حرف می زنیم...بعضی ازما وقتی که باید در جایی دفاع کنیم دریغ می ورزیم وجایی که نیاز ندارد دفاع می کنیم ...بعضی ازما پیش فامیل و دوست درجه یک تعریف می کنیم تا بازخورد ان بما برسد ولی پیش افرارد دورتر ابروی او رامی بریم......ایاتاکنون با خود فکر کرده ایم که در اثر دیر یا زود گفتن بد دیدن و بد شنیدن و بد تعریف کردن در ترور شخصیتی افراد که بدتراز ترور فیزیکی ان هاست شرکت داشتیم وداریم..بیاییم با معیار صداقت در مورد دوست ودشمن خود قضاوت کرده و همیشه این سخن گهربار مولا علی ع را اویزه گوش خود قرار هیم که می فرمایند در دوستی ها و دشمنی ها با مردم اندازه نگهدار زیرا شاید روزی دوست تو دشمن ودشمن تو روزی دوست گردد .....از محضر تمام کسانی که این مطالب را می خوانند از انجایی که نوشته هایم تراوش فکر ضعیف خودم می باشد و به خاطر خروج از بحث اصلی و پراکندگی مخصوصا از صاحبان فکرواندیشه عذر خواهی میکنم