کنگر Artichichoke
نام علمی CYNARA SCOLYMUS
محل اصلی رویش این سبزی مدیترانه ، جزایر قناری و آمریکای جنوبی است. زمان به گل نشستن این گیاه از بهار تا نیمه تابستان است که عواملی چون شرایط اقلیمی و گرمای هوا وابسته است . دم و برگ داخلی سفید رنگ ،راس ساقه وهاگدان قسمتهای خوراکی این گیاه را تشکیل می دهد که در سوپ ، خورشت و سالاد مورد استفاده قرار میگیرد. در یونان و مصر باستان ، این گیاه به دلیل نقش کمکی در هضم مواد غذایی مورد توجه قرار گرفت . در طب سنتی اروپا ، برگ های کنگر به عنوان ماده افزایش دهنده ادرار(دیورتیک) و محرک کلیه ها ، محرک ترشح صفرا از کبد و انقباض کیسه صفرا مورد استفاده قرار می‌گرفت . این گیاه غنی از پتاسیم بوده ، ولی از لحاظ انرژی محدود است . طبیعت آن گرم و مصلح آن سرکه می‌باشد.
خواص درمانی:
- جریان خورن را سریع ، خون را تصفیه و کم خونی را بر طرف می‌سازد.
- اشتها را باز می‌کند.
- قلب را تقویت می‌نماید.
- قوای بدنرا ثابت نگه می‌دارد.
- تقویت کننده کبد است و اعمال آن را تنظیم می‌کند و از تجمع چربی در کبد جلوگیری می‌کند.
- سردرد و اضطراب را برطرف می‌سازد.
- ادرار آور است و مقدار کلسترول و اوره را پایین می‌آورد .
- برای برطرف کردن جراحات ریه و زخم روده مفید است.
- به هضم غذا کمک می‌کند و نفخ و گاز را تحلیل می‌برد .
- از اسهال و شکم روی جلوگیری می‌کند .
- تب نوبه را قطع می‌نمایید.
- مقوی باه است .
- از مور مور شدن جلوگیری می‌کند.
- استسقا، درد مفاصل،بیماری قند و مگسک چشم را درمان می‌کند.
- بوی عرق بدن را برطرف می‌نماید.
- برای درمان ورم های سخت و خارش های پوستی توصیه می‌شود.
- برای سوختگی آتش و پیچیدگی عصب مفید می‌باشد.
- صمغ بوته‌ی آن ایجاد قی می‌کند و همراه با آن بلغم و صفرای اضافی بدن را دفع می‌کند.
بهتر است زنان باردار ،کودکان ،بیماران مبتلا به بیماری شدید کبدی و کلیوی از مصرف برگ کنگر پرهیز کنند.
برگرفته از :
دایره المعارف گیاه درمانی تالیف نیره اژدریان
و
اسرار گیاهان دارویی تالیف احمد حاجی شریفی
