صنعت قالی بافی را باید از جمله صنایعی دانست که رهبریت و محوریت آن از قدیم الایام در اختیار ایران بوده و آوازه آن در تمامی کشورهای جهانی پیچیده اما با سیاست های نادرست چراغ این هنر در کشور و به تبع آن درنیگنان رو به خاموشی است.
روزگاری صدای خواندن نقشه های قالی از هر کوچه وخانه به گوش میرسید اما امروز برخلاف انروزها حتی یک دار قالی وجود ندارد واین هنر در نیگنان به دست فراموشی سپرده شده .میتوان به جرات گفت اولین عامل مرگ تدریجی این هنر قدیمی سیاستهای غلط دولت وعدم همایت آنها از بافندگان فرش بوده زیرا گرانی مواد خام (نخ،تاروپود)از طرفی وقیمت گذاری غیر کارشناسی دلالان از طرف دیگر باعث شده تا بافندگان فرش دستباف علاقه ای به ادامه این هنر نشان ندهند در این خصوص با دوتن از بافندگان عشایر چاه مسافر مصاحبه ای روانجام دادم ودر نهایت به این نتیجه رسیدم دلالان فرش حاصل دسترنجشان را به یغما میبرند وپایان کارشان جز ناامیدی وسرخوردگی چیزی نبوده .کاش در این خصوص دولتمردان ودست اندرکاران صنایع دستی کاری میکردند تا این هنر اصیل ایرانی بخاطر بی توجهی به دست فراموشی سپرده نشود . به امید ان روز
