مرحوم علیرضا میرزا عموی بزرگوارم در سال 1340 یا 41 دوچرخه ای خریداری میکنن در ان زمان دوچرخه در نیگنان یه وسیله نقلیه بزرگ به شمار میرفته چون همه با چهار پایان وبعضی پیاده سفر میکردند از ان روز به بعد انمرحوم برای انجام کار وخرید با دوچرخه به بشرویه وفردوس میرفتن ونقل شده گاهی در یک روز دوبار به بشرویه رفتن وبرگشتند
اما هدفم از عنوان کردن این سرگذشت یاداوری مشکلات ان زمان ونبود امکانات امروزی بودیکی از جالبترین حکایتهایی که بد نیست شما هم بشنویدوبدانید این بوده که هر گاه در نیگنان ازدواجی صورت میگرفته به سادگی امروز کارها انجام نمیشده ،بعد از اینکه مراحل اولیه ازدواج از جمله (جواب گرفتن ورضایت دختر وخانواده -تعیین مهریه - و..) کاغذی رو درست میکردن و این کاغذ رو همراه با شناسنامه ها و وکالت از طرف عروس وداماد بوسیله مرحوم علیرضا میرزا عموی این حقیرو ایشان نیز بوسیله دوچرخه به روستای ارسک و دفتر خانه مرحوم ترابی تحویل میدادند تا ثبت شود
حدود 30 مورد ازدواج به وکالت مرحوم علیرضا میرزا با همین دوچرخه در دفتر خانه ترابی در روستای ارسک بشرویه ثبت شده
برای شادی روحش صلوات