(خاطره) جريان گم شدن حاح غلامرضا رضائشيان (حاجي مومن ) درتهران......دراربعين امام راحل قسمت شد تابهمراه اعضاي شوراهاي اسلامي شهرستان هاي طبس و فردوس در مرقد مطهر حضرت امام ره حضور پيدا نموده وسپس به ديدار رهبر معظم انقلاب برويم .در نزديکي محل ديدار اعلام کردند تا همگي وسايل اضافي خود را داخل اتوبوس ها بگزارند از قضا چون من و مرحوم دايي پهلوي هم بوديم عبا وعمامه خود را گذاشتد رفتيم پس از پايان ديدار به علت شلوغي از هم جدا شديم و ايشان به محل قرار نيامدن چون قرار بود به جماران برويم دير مي شد همه رفتند اتوبوس ما ماند هرچه گشتيم ايشان پيدا نشدند پس از نا اميدي ما هم به سمت جماران رفتيم .وقتي رسيديم درب ها بسته شده بود هر چه التماس کرديم فايده نداشت دست به دامان حاج احمد اقا شده موضوع را گفتيم درب ها را گشودند وعلاوه بر حسينيه ما را به داخل بيت امام هم راه دادند سپس عازم قم شده و در جمکران به کاروان ملحق شديم و بعد از طي مسير وارد مشهد شديم همه اش فکر مي کردم در نيگنان چه جوابي به فا ميل مخصوصا زن دايي بدهم .در همين حال يکي از طبسي ها ايشان را به عباسيه بشرويه (مشهد)اورد و به ما ملحق شدند ..موضوع را پرسيديم که ايشان گفتند بعد از اينکه همه رفتند من در حسينيه امام تنهاماندم پاسداران چون ادرس محل کاروان را نداشتم کاري از انها ساخته نبود از طرفي يک ريال پول هم همراه نداشتم در فکر بودم يک دفعه اقاي فردوسي پور و اقاي مهندس توسلي در حال خارج شدن بودند همديگر را شناختيم موضوع را گفتم و انها مرا به خانه برده وچون ادرسي از کاروان فردوس نداشتم مرا به هيئت طبسي ها رساندند و با انها تامشهد امدم ....وبه شما ها رسيدم روز بعد همگي به بشرويه و سپس به نيگنان امديم ... روح ايشان .همسر مکرمه وفرزند شهيدشان گرامي باد......