درقديم مردم همزيستي وباهم بو دن ودرکنار هم بودن راافتخار مي دانستند بطوريکه نه تنهادرداخل روستاهاوشهر هاي کوچک بلکه درشهرهاي بزرگ چند خانوار داخل يک ساختمان زندگي مي کردند اماامروزه حتي در روستاها.فرزندان حاضربه زندگي باپدران خوددريک مکان نيستند .يادش به خير.زماني که مردم بانداري صورت خود رابا سيلي سرخ نگه داشته وگوشه اي ازدرامد خودرابراي اماکن عام المنفعه وقف مي کرند اماامروزه درکمال ناباوري بعضي از فرزندان ملک وقف پدران خود رامي فروشند.يا حاضربه قبول توليت ان نمي شوند....يادش بخيردر گذشته هاي دور مردم به حق خود راضي بودند وبه انچه خداداده بودراضي بودند اماامروزه همه در تلاشند تا در يک نبرد نا برابر.وچشم وهم چشمي زندگي شيرين خود رابه دوزخي مبدل کنند وبراي رسيدن به اينکار انچه سرمايه اي دارندخرج مي کنند وبراي کمبود ان به سوي بانکها وگرفتن وامهاي سنگين روانه مي شوند ....اين مقاله تاييد گذشته وتاريک نشان دادن حال و اينده نيست بلکه تلنگري است.براي انان که با غرق شدن درزندگي امروزي.وماشيني زندگي را بر خود. فرزندان و اعضاي خانواده تلخ مي کنند