اينجانب افتخار دارم در کنار جانبازاني هستيم که در بستر بيماري هستند و زجر روزگار را به جان خريده اند و جز خداوند هيچکس توان پاداش انان را ندارد..کساني که هر روزشان تحملش براي ما عينه مرگ است ...و يکي يکي و نفر به نفر از بين ما مي روند و افسوس که فراموش ميشوند ..وچه غريبانه کوچ مي کنند...در تنهايي خود ...عشق شهادت دارند ..و در دنياي ما شايد شايد دلي براي ماندن نداشته باشند،،،شرمند ه ايم