وچقدر زود دير مي شود ؛همش عکسه ولي ادم غصه اش تو دلش موندگار ميشه و ياد کساني ميفته که الان نيستن و رفتن يه روز ما نيستيم و قفل درهامونو تو سايت و و بلاگي ميزنن که ياداور خاطرات يسري باشه ...از زندگي لذت ببريم هرجا ...قدر باهم بودنو بدونيم....پدر و مادر و بزرگانو قدر بدونيم .....اين قفل و کليد قديمي واسه من اگرچه زيباست اما ذهن و خاطره من حرف ديگري دارد مرسي جناب ميرزا که يادمان داديد که عمر برف است و افتاب تموز ...