صاحب اسب گفت:
لحظه اي صبر کن سخنم را بشنو و برو.
اسب را ببر ولي به كسي نگو چگونه آن را به چنگ آوردي، چون در آن صورت ديگر كسي در اين ديار به بينوايي رحم نخواهد كرد."
سوء استفاده از اعتماد ، باورها و احساسات پاك مردم حكايت ناگواري است . اعتماد خمير مايه و ملات ارتباطات اجتماعي است و تعامل و ارتباط،برجسته ترين مشخصه جامعه انساني . هر جامعه اي براي بقاء و پايداري خود علاوه بر سرمايه هاي مادي به سرمايه هاي معنوي ، كه سرمايه ي اجتماعي( اعتماد . گذشت ، صداقت و ... ) يكي از ابعاد آن است،به شدت نيازمند است . هر يك از ما مي توانيم با گفتار و كردار خود در افزايش سرمايه اجتماعي محيط كار ، زندگي ، شهر، روستا و كشورمان موثر باشيم . و حداقل به آن آسيبي نزنيم كه گفته اند :
زنبور درشت بي مروت را گوي
باري كه عسل نمي دهي نيش مزن