علي که قسم خورد رستگار گرديد ولي زماني حضرت علي دلش به درد مي امد که سر در چاه مي کرد و گريه مي کرد ..سعي کنيم از اين شبها نتيجه عملي واصل گردد و فقط بيدار خوابي و گريه و زاري نصيبمان نگردد که علي را نيازي نيست بلکه ما خودمان نيازمنديم و فقير...علي فرصتي بود براي کساني که قدرش را ندانستند اين افراد هم انسانهاي بي ديني نبودند نخير..دينداراني بودند که سر بر مهر مي گذاشتند و امام خود را نشناختند و مهمتر اينکه خود را نشناختند ..خدا را فقط از آن خود دانستند و از دين فقط يافتند که بايد حفظ کنند و عمل نکنند ..دين را در ظواهر شناختند همچنان که در اين دوران هم گم نيستند ...خدا کند که بارفتار خوش و بدوراز بديها ي انساني و پيش پا افتاده واما مهم دل علي را شاد کنيم

ره رو انيست که گه تند و گهي خسته رود رهرو انست که آهسته و پيوسته رود خدا کند که در طول زندگي انسان باشيم و بتوانيم شکرگذار نعمتهاي خداوند باشيم حالا به هر زباني و هر سخني چرا که خداوند بيش از 7 ميليارد موجود خلق کرده و همه با خدا سخن مي گويند...رعايت عزت و احترام تک تک اين موجودات حقي است بر گردن ماو وظيفه خطيري است فراتر از نماز و روزه و....قدرنشناسي گروهي بر حفظ حرمت ،شخصيت،منزلت انساني بزرگ که دنبا تا کنون کم ديده به خودش همچون علي نه مايه تاسف براي خودش بود و نه مايه تاسف براي خالقش بلکه مايه شرمساري و خفت براي اهلي شد که هنوز داغ بر پيشاني دارند.و تاوان ان را مي دهند